یادی از گذشته ....

دیگر چگونه طفلک وجودم  به رقص بر خواهد خواست
و گیسوان طلایی  را در آب های جاری رها
زمانی که نه فریاد رسی است نه همراهی
 نه عشق و نه دلخوشی .تمام آرزو ها چال شد در کویری دور و خشک
 و حال به یاد آرزوهایم  سکوتی کنم رساتر از فریاد
آهای.... با شمایم ؛ مترسگ های بی روح و سرد در کالبد آدمی
به کدامین جرم حکم صبرم دادید؟ به جز عاشقی جرمم چیست؟!!؟
آه... یادم رفت چه جرمی سنگین تر از این
پس چرا حکم مرگم را صادر نمی کنید
شما که نه دل دارید نه احساس چالم کنید در گورستان آرزوها؛ همان کویر سرد
من آماده ام  و به این کودک شیطان و بازی گوش درونم می آموزم
 هرگز فریب آب روان و باد وزان را نخورد.آخر تمامش سراب است
پس طفلکم را در حصار سینه ام دفن خواهم کرد  و سمفونی  مرگ را در گوشش زمزمه
 آرام بخواب طفلکم آرام ؛"دنیا دیدنی نیست "بگذار و بگذر
 ولی ای کاش  همیشه تاوان قماردر زندگی فقط  چند لحظه اندیشه بود
 ایییییییی کاش

 
و ختم کلام اینکه:
وقتی واقعیت ها , آدم را فریب بدهند چه کار می شود کرد؟
روزگاریست که حقیقت هم لباسی از دروغ بر تن کرده است
و راست راست توی خیابان راه می رود
عشق نشسته است کنار خیابان , کلاهی کشیده بر سر و گدایی می کند
و مرگ , در قالب دخترکی زیبا , گلهای  زرد می فروشد
و رزد نشان نفرت است  و من " خسته  از تکرار" .همین

زندگی

امروز سرگشتگی هایم را فروختم
شاید به بهای یک لبخند
لبخندی که شاید هیچ وقت چشمهایم را ننوازد
امروز کوله بار سنگین این سفر را حراج کردم
قیمتش را می خواهی؟؟؟ارزان است
ارزانتر از ناچیز ترین جنس بساط یک دستفروش
به قیمت ذره ذره ی وجود من
من را می شناسی؟
میدانی که میدانم...
می دانم ، من  خودم را از خودم دریغ کردم ... 
امّا سوگوار این لحظات نیستم
تنها سوگوار تمام خاطراتی هستم،
که برگ برگشان را در ناباوری اندوهبارم می بایست به دست باد بسپارم...
چرا که حالا خوب می دانم هیچ کدامشان نه خاطره
که تنها توهمی درخشان از آنچه هستند که ممکن است خاطره بناممشان
من دیگر به دنبال توهم یا حتی رویاهایم هم  نیستم
میخواهم با نو شدن سال زندگی کنم . آن هم بدون خواب و خیال. همین